دهـکــده ادبـیــات پـاســارگــاد
به وبلاگ خودتون خوش آمدید امیدوارم لحظات خوبی را سپری کنید
ﺗﻮﺭﺍﺳﺎﺧﺘﻢﺑﺎﺍﻭﻥﺑﺮﻓﺎ،ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ ¤ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﺩﻧﯿﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺷﺒﯽﮐﻪﻋﻤﺮﺵﺍﺯﻫﺮﺷﺐﺩﺭﺍﺯ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ¤ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﺐ ﻣﺎ ﻣﯽ ﮔﯿﻢ ، ﯾﻠﺪﺍ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﯾﻪﺟﻮﺭﺍﯾﯽﻣﻦﻭﺗﻮﻋﯿﻦﻫﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ¤ ﺗﻮﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ، ﻣﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﻣﻦﻋﺎﺷﻖﺑﻮﺩﻡﻭﺧﻮﺍﺳﺘﻢﭘﻨﺎﻫﻢ ﺷﯽ¤ ﺗﻮﺍﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﻣﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﻫﻤﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭘﯽ ﺍﻭﻧﻦ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻥ¤ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﺮﻣﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﻣﻨﻢﺍﺯﻋﺸﻘﻢﻭﺍﺳﻤﺶﻭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻢ¤ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺩﺳﺎﻡ ﺯﯾﺒﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺗﻮﺧﻨﺪﯾﺪﯼﻭﮔﻔﺘﯽ،ﻗﻠﺒﺖﺍﺯﯾﺦ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺗﻮﻋﺎﺷﻖﺑﻮﺩﯼﻋﯿﻦﻣﺎ،ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺗﻮﮔﻔﺘﯽﮐﻪﺑﺮﺍﺵﻣﯽﻣﯿﺮﯼﻭ ﻣﺮﺩﯼ¤ ﺁﺭﻩ ﻣﺮﺩﯼ ﻫﻤﻮﻥ ﻓﺮﺩﺍ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺩﯾﮕﻪﯾﺦﺳﻤﺒﻞﻗﻠﺒﺎﯼﺳﻨﮕﯽ ﻧﯿﺴﺖ¤ ﺳﻔﯿﺪﯼﺩﺍﺷﺘﯽﻭﺳﺮﻣﺎ،ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺗﻮﺁﻓﺘﺎﺏﻭﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺘﯽﺗﺎﺩﺭﺍﻭﻣﺪ ﺍﻭﻥ¤ ﻭﺍﺳﺶ ﻣﺮﺩﯼ ، ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺯﯾﺒﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﻧﻤﯽﺳﺎﺧﺘﻢﺗﻮﺭﻭﺍﯼﮐﺎﺵﻭﺍﺳﻪ ﺑﺎﺯﯼ¤ ﺗﻮ ﯾﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺣﺎﻻ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﭼﻪﺁﺭﻭﻡﺁﺏﺷﺪﯼ،ﺑﯽﺳﺮﻭ ﺻﺪﺍ ﺭﻓﺘﯽ¤ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻭ ﻏﻮﻏﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﮐﺴﯽ ﺭﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻪ¤ ﭼﻪﻗﺪﺭﻋﺎﺷﻖ،ﭼﻪﻗﺪﺭﺭﺳﻮﺍ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﻣﻦ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﺕ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ ¤ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻭﺣﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺗﻮﺭﻭﺣﺖﻫﺮﺳﺤﺮﺧﻮﺭﺷﯿﺪﻭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻪ¤ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺶﺍﺯﻫﻤﻮﻥﺑﺎﻻ،ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ¤ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪﮐﻪﻭﺍﺳﻪﺑﺎﺯﯼﺗﻮﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻢ¤ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﺷﺐ ﯾﻠﺪﺍ ، ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ


تاریخ: سه شنبه 23 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺧﻔﺘﮕﺎﻥﻧﻘﺶﻗﺎﻟﯽ،ﺩﻭﺵﺑﺎﻣﻦ ﺧﻠﻮﺗﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺭﻧﮕﺸﺎﻥﭘﺮﻭﺍﺯﮐﺮﺩﻩﺑﺎﮔﺬﺷﺖ ﺳﺎﻟﯿﺎﻥ ﺩﻭﺭ ﻭﻧﮕﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯿﺸﺎﻥﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺁﻥ ﺩﮔﺮ ﻣﻬﺠﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﻬﻦ ، ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻋﻬﺪ ﺻﺤﺒﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻦﺑﻪﺭﻧﮓﺭﻓﺘﻪﺷﺎﻥ،ﻭﺯﺗﺎﺭﻭ ﭘﻮﺩ ﻣﺮﺩﻩ ﺷﺎﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻭﻧﻘﻮﺵﺩﺭﻫﻢﻭﺍﻓﺴﺮﺩﻩﺷﺎﻥ، ﻏﻤﺒﺎﺭ ﺧﯿﺮﻩﻣﺎﻧﺪﻡﺳﺨﺖﻭﻟﺨﺘﯽﺣﯿﺮﺗﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﯾﺪﻡﺍﯾﺸﺎﻥﻫﻢﺯﺣﺎﻝﻭﺣﯿﺮﺕ ﻣﻦ ﺣﯿﺮﺗﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﻦﻧﻤﯽﮔﻔﺘﻢﮐﺠﺎﯾﻨﺪﺁﻥﻫﻤﻪ ﺑﺎﻓﻨﺪﻩ ﯼ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﺎﺱ ﺍﺯ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻠﻂ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺩﺭﻣﺰﺑﻞﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺑﻨﺎﻡﺳﮑﻪﺍﯼ ﻣﺰﺩﻭﺭ ﯾﺎ ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺭﯾﺴﻨﺪﻩ ﻭ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﻭ ﮔﻠﻪ ﯼ ﺧﻮﺵ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﯾﺎ ﮐﺠﺎ ﮔﻠﻬﺎ ﻭ ﺭﯾﺤﺎﻧﻬﺎﯼ ﺭﻧﮓ ﺍﻓﮑﻦ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ ﺑﻪﻫﻤﯿﻦﻧﺰﺩﯾﮑﻬﺎﺍﻧﺪﯾﺸﻪﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺶ ﺳﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﺪﯼ ﭘﯿﺶ ﮐﻪ ﭘﺪﺭﻡ ﺁﺯﺍﺩﺍﺯﺗﺸﻮﯾﺶﺑﺮﺍﯾﻦﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﻣﯽ ﻫﺸﺖ ﮔﺎﻡ ﺧﻮﯾﺶ ﯾﺎﺩﺍﺯ ﺍﻭﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪﺍﯾﻨﮏ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﻝ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﭘﺮﺩﻩﺑﺴﺘﻪﺑﺮﺣﺪﯾﺜﺶﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﭘﯿﺮ ﻭ ﺑﯽ ﺭﺣﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻻﺟﺮﻡﺯﯼ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﺪ ﺭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺗﯿﺮﻩ ﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺷﻄﯽﺍﺯﺩﺷﻨﺎﻡﻭﻧﻔﺮﯾﻦﺭﺍﺭﻭﺍﻥ ﺑﺎ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﻋﺒﺮﺗﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺳﻮﯼ ﻥ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻋﺒﺮﺗﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮔﻔﺘﻢ:ﺍﯼﮔﻠﻬﺎﻭﺭﯾﺤﺎﻧﻬﺎﯼﺭﻭﯾﺎﺕ ﺑﺮﻣﺰﺍﺭ ﺍﻭ ﺍﯼ ﺑﯽ ﺁﺯﺭﻣﺎﻥ ﺯﯾﺒﺎ ﺭﻭ ﺍﯼﺩﻫﺎﻧﻬﺎﯼﻣﮑﻨﺪﻩﯼﻫﺴﺘﯽﺑﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﻧﮓﻭﻧﯿﺮﻧﮓﺷﻤﺎﺁﯾﺎﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺭﻧﮕﺴﺎﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﮑﺎﺭ ﺁﯾﺪ ﺑﯿﻨﺪﺵ ﭼﺸﻢ ﻭ ﭘﺴﻨﺪﺩ ﺩﻝ ﭼﻮﻥﺑﻪﺳﯿﺮﻣﺮﻏﺰﺍﺭﯼ،ﺑﻮﺩﻩ ﺭﻭﺯﯼ ﮔﻮﺭﺯﺍﺭ ، ﺁﯾﺪ ؟ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﻐﺎﻡ ﻭ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻭ، ﺑﻪ ﺩﻝ ،ﺯ ﺍﻧﺒﻮﻩ ﭘﯿﻐﺎﻡ ﺁﻭﺭﺍﻥ ﻫﻢ ﻏﯿﺒﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﻔﺘﮕﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻗﺎﻟﯽ ﻫﻤﻨﻮﺍ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﯽﺷﻨﯿﺪﻡﮐﺰﺧﺪﺍﻫﻢﻏﯿﺒﺘﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ


تاریخ: سه شنبه 23 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﭘﺎﯾﯿﺰﺟﺎﻥ!ﭼﻪﺷﻮﻡ،ﭼﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺁﻧﮏ ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﭼﻨﺎﺭ ﺟﻮﺍﻥ ، ﺁﻧﮏ ﺧﺎﻟﯽ ﻓﺘﺎﺩﻩ ﻻﻧﻪ ﯼ ﺁﻥ ﻟﮏ ﻟﮏ ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻏﻠﻐﻞ ﻏﻠﯿﺎﻧﺶ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ، ﭘﺎﮎ ، ﭘﯿﮑﺮ ﻋﺮﯾﺎﻧﺶ ﺳﺮ ﺯﯼ ﺳﭙﻬﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻏﻤﮕﯿﻨﺶ ﺗﻦ ﺑﺎ ﻭﻗﺎﺭ ﺷﺴﺘﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ ﭘﺎﯾﯿﺰﺟﺎﻥ!ﭼﻪﺷﻮﻡ،ﭼﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺎﻝ ﺍﺯ ﺳﺮﺩﯼ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﯿﻪ ﺧﺴﺘﻨﺪ ﻭﺯ ﺑﯿﺪ ﻭ ﮐﺎﺝ ﻭ ﺳﺮﻭ ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺳﻮﯼ ﻧﺨﻞ ، ﺳﻮﯼ ﮔﺮﻣﯽ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻐﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺑﻠﻮﺭﯾﻦ ﺭﻓﺖ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺟﺎﻥ!ﭼﻪ ﺷﻮﻡ ، ﭼﻪ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺍﯾﻨﮏ ، ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﯼ ﺩﺷﺖ ، ﺍﯾﻨﮏ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺭﻩ ﺭﺍﻩ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﯽ ﺭﻫﺮﻭ ﺁﻧﮏ ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﮐﻤﺮﮐﺶ ﮐﻮﻩ ، ﺁﻧﮏ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺎﻍ ﺧﻠﻮﺕ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺷﺖ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺟﺎﻥ!ﭼﻪ ﺳﺮﺩ ، ﭼﻪ ﺩﺭﺩ ﺁﻟﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﺳﺘﯽ ﺍﯼ ﻓﺼﻞ ﻓﺼﻠﻬﺎﯼ ﻧﮕﺎﺭﯾﻨﻢ ﺳﺮﺩ ﺳﮑﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﺮﺍﯾﯿﻢ ﭘﺎﯾﯿﺰﻡ!ﺍﯼ ﻗﻨﺎﺭﯼ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ


تاریخ: دو شنبه 22 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﯾﮕﺮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺩﯾﺮﯼ ﻭ ﺩﻭﺭﯼ ﺳﺖ ﮐﺎﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﮕﺮﺩ ﺩﺭﭘﺲﺯﺍﻧﻮﯼﺣﯿﺮﺕﻣﺎﻧﺪﻩ، ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﺳﺨﺖ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻦ ، ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎ ، ﭼﺸﻢ ﭘﺎﯼﺗﺎﺳﺮ،ﭼﻮﻥﺻﺪﻑ،ﮔﻮﺵ ﺍﺳﺖ ﻟﯿﮏ ﺩﺭ ﮊﺭﻓﺎﯼ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥﺑﯽﺧﺘﯿﺎﺭﺍﺯﺧﻮﯾﺶﻣﯽ ﭘﺮﺳﺪ ﮐﺂﻥ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ؟ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻧﺪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﺑﯽ ، ﯾﺎ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ؟ ﺧﺎﻣﺶ ، ﺍﯼ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻥ!ﺧﺎﻣﺶ ﺩﺭ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﭘﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯽ ؟ ﻭﺯ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺷﻮﺭ ﯾﺎ ﺑﯿﺪﺍﺩ ؟ ﺑﺎﮐﺪﺍﻣﯿﻦﺩﻟﻨﺸﯿﻦﮔﻠﺒﺎﻧﮓ،ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺍﯾﻦﺷﮑﺴﺘﻪﺧﺎﻃﺮﭘﮋﻣﺮﺩﻩﺭﺍﺍﺯ ﻏﻢ ﮐﻨﯽ ﺁﺯﺍﺩ ؟ ﭼﺮﮐﻤﺮﺩﻩﺻﺨﺮﻩ ﺍﯼﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻭ ﮐﻪ ﻧﺸﻮﯾﺪ ﻫﻤﺖ ﻫﯿﭻ ﺍﺑﺮ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﺶ ﭘﻬﻨﻪ ﻭﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺍﻭ ﺧﺸﮑﯿﺪ ﮐﯽ ﮐﻨﺪ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﺟﻮﺩ ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﺍﻧﺶ ؟ ﺑﺎ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺩﻝ ،ﮐﻮ ﺳﺮ ﺳﯿﺮ ﺑﻬﺎﺭﺍﻧﺶ ؟ ﺧﻨﺪﻩ؟ﺍﻣﺎﺧﻨﺪﻩﺍﺵﺧﻤﯿﺎﺯﻩﺭﺍ ﻣﺎﻧﺪ ﻋﻘﺪﻩ ﺍﺵ ﭘﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﺭﯾﻨﻪ ﻟﯿﮏ ﺩﺭﺩﺵ ﺩﺭﺩ ﺯﺧﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﺪ ﮔﺮﭼﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻭﺭﯼ ﻭ ﺩﯾﺮﯼ ﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺯ ﺩﻧﺪﺍﻧﻬﺎﺵ ﻋﺎﺟﮕﻮﻥ ﺳﺘﻮﺍﺭ ﺯﻧﺠﯿﺮﯼ ﺳﺖ ﻟﯿﮑﻦﺍﺯﺍﻗﺼﺎﯼﺗﺎﺭﯾﮏﺳﮑﻮﺗﺶ، ﺗﻠﺦ ﺑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ، ﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ، ﮔﺎﻩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﭘﺮﺳﺪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ؟ ﺩﻭﺵ ﯾﺎ ﺩﯼ ، ﭘﺎﺭ ﯾﺎ ﭘﯿﺮﺍﺭ ﭼﻪ ﺷﺒﯽ ، ﺭﻭﺯﯼ ، ﭼﻪ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ؟ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺳﺘﻢ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺩﻭﮎ ﺯﺍﻟﯽ ﺑﻮﺩ ؟


تاریخ: دو شنبه 22 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻢ ، ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻝ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﺪ ﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻥﻗﺪﺭﮐﻪﺯﯾﺒﺎﯾﯽﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﺍﺳﺖ ،ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ،ﺯﯾﺎﺳﺖ ،ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻝ ، ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﭼﺸﻤﻢ ﺩﯾﺪ ، ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺁﻥﻗﺪﮐﻪﺯﺷﺘﯽﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺳﺖ ،ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﯾﺮﺍﻫﻤﻪﭼﯿﺰﺯﺷﺖﺍﺳﺖ،ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ، ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺴﺖ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺯﺷﺖ ، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻭﻫﯿﭻ ، ﻫﯿﭻ ، ﻫﯿﭻ ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪﺁﻥﺷﺎﯾﺪﺍﺯﻫﻤﻪﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﻮ ﭼﺸﻤﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪﺁﻥﺷﺎﯾﺪﺍﺯﻫﻤﻪﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎ ﺑﺰﺭﮔﻨﺪ ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻝ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ


تاریخ: دو شنبه 22 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺳﮑﻮﺕﺻﺪﺍﯼﮔﺎﻣﻬﺎﯾﻢﺭﺍﺑﺎﺯﭘﺲ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺎ ﺷﺐ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﮔﻠﻪﺍﯼ ﮐﻮﭼﮏﺍﺯ ﺳﮕﻬﺎﺑﺮ ﻻﺷﻪ ﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺪ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭﺳﮑﻮﺕﻧﺠﻮﺍﯼﮔﺎﻣﻬﺎﺷﺎﻥﺭﺍﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ ﻣﻦﺍﻭﺭﺍﺑﻪﺟﺎﯼﻫﻤﻪﺑﺮﻣﯽ ﮔﺰﯾﻨﻢ ﻭﺍﻭﻣﯽﺩﺍﻧﺪﮐﻪﻣﻦﺭﺍﺳﺖﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺰﯾﻨﺪ ﻭﻣﻦﻣﯽﺩﺍﻧﻢﮐﻪﻫﻤﻪﺩﺭﻭﻍﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﻪﻣﯽﺗﺮﺳﺪﺍﺯﺭﺍﺳﺘﯽﻭﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﺪﻥ ، ﺳﻨﮕﺪﻝ ﺑﺮ ﮔﺰﯾﻨﻨﺪﻩ ﯼ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ ﺧﻠﻮﺗﻬﺎﺍﺯ ﺑﺎ ﻫﻤﯽﺳﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮﻧﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﺩﯾﺸﺐ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺁﻣﺪ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﺮﺯﻧﺸﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺍﺷﮏ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ


تاریخ: دو شنبه 22 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﺮ ﺁﺑﮕﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﮔﺮﺍﯾﻨﺪﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺯﻭﺭﻕ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻧﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ، ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﺁﺑﺪﺍﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﻫﺰﺍﺭ ﺯﻭﺭﻕ ﺁﻭﺍﺯ ﺧﻮﺍﻥ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﯾﮑﯽﺑﺒﯿﻦﮐﻪﭼﻪﺳﺎﻥﺭﻧﮕﻬﺎﺑﺪﻝ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺳﭙﻬﺮﺗﯿﺮﻩﺿﻤﯿﺮﻭﺳﺘﺎﺭﻩﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺟﺰﯾﺮﻩﻫﺎﯼﺑﻠﻮﺭﯾﻦﺑﻪﻗﯿﺮﮔﻮﻥ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻈﺎﺭﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﭼﻮﺭﻗﻌﻪﻫﺎﯼﺳﯿﻪﺑﺮﺳﭙﯿﺪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﻫﻤﺮﻩ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﯾﮑﺮﻭﺯﻩ ﻫﺰﺍﺭﻣﺨﻠﺐﻭﻣﻨﻘﺎﺭﺩﺳﺖﺷﺴﺘﻪ ﺯ ﮐﺎﺭ ﻫﺰﺍﺭﻫﻤﺴﻔﺮﻭﻫﻤﺼﺪﺍﯼﺗﻨﮓ ﺟﺒﯿﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﮊﺍﻏﺮ ﭘﺮ ﮔﻨﺪ ﻭ ﻻﺷﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺭ ﺑﺮ ﺁﺑﮕﻮﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﮔﺮﺍﯾﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ، ﻭ ﺑﺮ ﺷﺐ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺩﺭﺁﻥﺯﻣﺎﻥﮐﻪﻧﻪﻣﻬﺮﺍﺳﺖﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ ، ﻧﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ،ﺩﯾﺪﻡ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻭ ﭘﺮ ﮔﻮﯼ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺳﭙﯿﺪ ﺗﭙﻨﺪﻩ ﻭ ﮐﻮﺗﺎﻩ


تاریخ: دو شنبه 22 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺪ ، ﮔﺮﻡ ﻭ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺑﺮ ﺩﻝ ﺳﺮﺩﻡ ﺩﺍﯾﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺬﺗﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﻣﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺪ ﺑﻪ ﻧﺒﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﺮﺩﻡ ﮔﺎﻫﮕﺎﻩ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺎﯼﺩﻟﻪﺩﻝ!ﭼﺸﻢ ﺍﺯﯾﻦﮔﻨﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﭘﻮﺵ ﯾﺎﺩ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺩﻟﭙﺬﯾﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎﻧﮓﺑﺮﺁﺭﺩﮐﻪ:ﺁﯼﺷﯿﻄﺎﻥ! ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻧﮑﻨﺪ ﺭﺍﻩ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ ، ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭ ﮔﻨﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﮔﺮﮔﻢﻭﮔﺮﮒﮔﺮﺳﻨﻪﺍﻡﻣﻦﻭ ﮔﻮﯾﻢ ﻣﺮﮒ ﻣﮕﺮ ﺯﻫﺮ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﻡ ﺑﭽﺸﺎﻧﺪ ﺑﺎﺯ ﺷﺐ ﺁﻣﺪ ، ﺣﺮﻣﺴﺮﺍﯼ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺮﮒ ﻻﻟﻪ ﺭﺍﻩ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻭﺍﯼﺩﻻ!ﺍﯾﻦﭼﻪﺑﯽﻓﺮﻭﻍﺷﺒﯽ ﺑﻮﺩ ﺣﯿﻒ،ﮔﺬﺷﺖﺍﻣﺸﺐﻭﮔﻨﺎﻩ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﺍﯼﻟﺐﮔﺮﻡﻣﻦ!ﺍﯼﺯﺗﻒﻋﻄﺶ ﺧﺸﮏ ﺑﺎﺵﮐﻪﺳﯿﺮﺕﮐﻨﻢﺯﺑﻮﺳﻪﯼ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺍﺯﻟﺐﻭﺩﻧﺪﺍﻥﻭﭼﻬﺮﻩﺍﯼﮐﻪﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺷﮏ ﺑﺮﺩ ﻻﻟﻪ ﻭ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺍﺧﺘﺮﮐﺎﻥ!ﺷﺐﺑﺨﯿﺮ،ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ﺑﺎﺯ ﺑﺴﺘﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪﺍﻡ،ﺍﻣﺎﺧﻮﺷﻢﮐﻪﺭﻭﺡ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﺎﺩﺷﻮﺩ،ﺷﺎﺩ،ﺗﺎﺷﺐﺩﮔﺮﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﺴﺖﺷﻌﻒﻣﯽﺭﻭﻡﺑﻪﺑﺴﺘﺮﻡ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺮﺩﻭﻟﺒﻢﺧﻨﺪﻩ،ﺗﺎﮐﻪﺧﻨﺪﻩﮐﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺯ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺴﺘﺮﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ!ﺁﯼ...ﺑﺴﺘﺮ ﭘﯿﺮﻭﺯ


تاریخ: یک شنبه 21 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺟﺎﻭﯾﺪﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺭﻭﺯ ، ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺷﮕﻔﺘﯿﻬﺎ ﻣﺎﻣﻘﺪﺱﺁﺗﺸﯽﺑﻮﺩﯾﻢﻭﺁﺏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﺎ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺑﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺁﻩ ﺳﻮﺯﺩﻡﺗﺎﺯﻧﺪﻩﺍﻡﯾﺎﺩﺵﮐﻪﻣﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺁﺗﺸﯽ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻧﻨﺪﻩ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺑﺲ ﭘﺎﮐﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻫﻢ ﻓﺮﻭﻍ ﻭ ﻓﺮ ﺩﯾﺮﯾﻦ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﺯﻧﺪﻩ ﻫﻢ ﭼﺮﺍﻍ ﺷﺐ ﺯﺩﺍﯼ ﻣﻌﺒﺮ ﻓﺮﺩﺍ ﺁﺏ ﻭ ﺁﺗﺶ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺁﺗﺸﯽﮐﻪ ﺁﺏ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮ ﺁﻥ ، ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﺎ ﻣﻘﺪﺱ ﺁﺗﺸﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ، ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﺏ ﭘﺎﺷﯿﺪﻧﺪ ﺁﺑﻬﺎﯼ ﺷﻮﻣﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﺧﺎﺳﺖﻓﺮﯾﺎﺩﯼ،ﻭﺩﺭﺩﺁﻟﻮﺩ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﻣﻦﻫﻤﺎﻥﻓﺮﯾﺎﺩﻡ،ﺁﻥﻓﺮﯾﺎﺩﻏﻢ ﺑﻨﯿﺎﺩ ﻫﺮﭼﻪﺑﻮﺩﻭﻫﺮﭼﻪﻫﺴﺖﻭﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺩ ، ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﮐﺂﺗﺸﯽ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺁﺏ ﭘﺎﺷﯿﺪﻧﺪ ﮔﻔﺘﻢﻭﻣﯽﮔﻮﯾﻢﻭﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﻭﺭ ﺭﻭﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﺩ


تاریخ: یک شنبه 21 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب

صفحه قبل 1 صفحه بعد